Podobszary i działania

Oksywie

Oksywie to najstarsza dzielnica Gdyni, pozostająca silnie związana z wojskowością.
Wskazywany do objęcia wsparciem teren: obszar dawnej wsi Oksywie, obszar Osady Rybackiej oraz rejony ulic Dickmana i Śmidowicza wraz z lasem  między ul. Bosmańską a ul. Śmidowicza  stanowi ok. 15 proc. powierzchni całej dzielnicy.

W granicach podobszaru znajduje się dobrze zachowany zespół dawnej wsi Oksywie wpisany do rejestru zabytków województwa pomorskiego – jest to najstarsza część miasta.

Znaczną część obejmują tereny należące do Marynarki Wojennej (w tym zabudowania Akademii Marynarki Wojennej), dwa cmentarze (w tym wojskowy) oraz najstarszy gdyński kościół. Ten fragment Oksywia graniczy z linią brzegu morskiego, przystanią rybacką, portem Marynarki Wojennej, terenem Portu Gdynia oraz zalesionym wzgórzem Kępy Oksywskiej, co nadaje mu unikatowy w skali miasta charakter przestrzenny o walorach historycznych i przyrodniczych.

Fragment Oksywia to pod względem powierzchni największy z sześciu gdyńskich obszarów rewitalizacji (ok. 193 ha).

Podobszar zamieszkały jest przez 2485 osób (stan na 31.12.2023 r.), co stanowi ok 16,6% mieszkańców dzielnicy.

Dlaczego to miejsce?

Objęta rewitalizacją część Oksywia, podobnie jak cała północna część miasta, ma utrudniony dostęp do centrum Gdyni. Utrwala to wrażenie separacji zarówno w sensie fizycznym, jak i mentalnym. Niektóre rejony sprawiają wrażenie, że w tej części miasta „czas się zatrzymał”. Z jednej strony stanowi to o potencjale historycznym i tożsamościowym obszaru, z drugiej – zagraża mu dalszą marginalizacją. Gdy rozpoczynano działania rewitalizacyjne – ryzyko to nasilały zlokalizowane na podobszarze dwa skupiska lokali socjalnych (przy ul. Dickmana i przy ul. Żeglarzy). Rejon ul. Dickmana od tamtego czasu przeszedł już dużą transformację.

W związku ze złożoną historią na obszarze tym znajduje się niewiele terenów gminnych o potencjale przestrzeni publicznej.

Diagnoza wykonana na początku procesu rewitalizacji wykazała, że w tej części Oksywia rekordową wartość przyjmowały wskaźniki „liczba osób korzystających ze świadczeń pomocy społecznej na 1 tys. ludności” oraz „liczba przestępstw przeciwko rodzinie i opiece na 10 000 osób”. Liczba długotrwale bezrobotnych wśród osób w wieku produkcyjnym zbliżała się do średniej wojewódzkiej, a wysokość wskaźnika „liczba przestępstw na 1000 osób” ją przekraczała. Widoczny jest duży problem z zadłużeniem lokali komunalnych. Po kilku latach prowadzenia procesu wskaźniki te się zmniejszają, ale nadal znacznie przekraczają średnią miejską.

Opinie mieszkańców

Mieszkańcy pozytywnie oceniają przede wszystkim bliskość natury, stan środowiska i dostęp do terenów rekreacyjnych. Ważne są też walory historyczne i poczucie dumy i tożsamości z nimi związane.

Charakterystyka podobszaru wpływa na to, że ciężko wysnuć jedno, zbiorowe, uniwersalne doświadczenie mieszkania w tym rejonie – poszczególne części terenu rewitalizowanego mocno się od siebie różnią pod względem społecznym, przestrzennym, infrastrukturalnym, własnościowym, a także liczbą zrealizowanych działań rewitalizacyjnych.

W zależności od miejsca zamieszkania różnią się odpowiedzi dotyczące oceny poczucia bezpieczeństwa,  lokalnej społeczności, stanu budynków mieszkalnych, dostępu do sklepów i usług. Jednoznacznie negatywnie oceniony jest natomiast stan infrastruktury i ogólne skomunikowanie z pozostałymi częściami miasta. Specyfika odpowiedzi może być powiązana z charakterystyką podobszaru, na którym ciężko o jedno, zbiorowe, uniwersalne doświadczenie – poszczególne części terenu rewitalizowanego mocno się od siebie różnią pod względem społecznym, przestrzennym, infrastrukturalnym, własnościowym, a także liczbą zrealizowanych działań rewitalizacyjnych.